Քո ձայնը խլացնում է հազարավոր աղմուկ-աղաղաղ, քո լռությունը պատում է հոգիս ,ինչպես անուշ մի մեղեդի, քո շնչառությունը զգում եմ պարանոցիս անգամ հեռու-հեռուներից..․Իմ սիրելի, իմ ամենանուրբ էակ, անգամ ջութակի լարերը ոչնիչ են քո քնքշության դեմ։Դու գրավել ես իմ հոգին ամբողջովին ու պաշարել ես ինձ , կարծես քո սեփական ամրոցն եմ այնտեղ որոնում:
Հեղինակային Միշ
Комментариев нет :
Отправить комментарий