Նայում եմ շուրջս ,շատ բան է փոխվել, կյանքը գունաթափվել, մարդիկ սառել են միմյանց հանդեպ։ Ապրելու իմաստը վաղուց է կորել,միայն փորձում ենք գոյատևել, մեզ տրված ժամանակը մի կերպ ավարտել։Շատ եմ հոգնել ու հիասթափվել,կյանքն անիմաստ ու ձանձրալի համարել,բայց ինչ արած, պետք է հարմարվենք, շարժվենք առաջ, չնայելով հետ, այն հին անցյալին,որ մի ժամանակ մերն ենք համարել։Իսկ այս ամենից զատ կա մի կենդանի շունչ, մի վսեմ էակ, որ միշտ իմ կողքին է իր մաքուր ու ջինջ հոգով ու սրտով, չթողնելով, որ իմ ներսում կուտակվեն տխրության նշույլներն անգամ....Քեզ շատ եմ սիրում,ՄԱՄ:
Հեղինակային Միշ
Комментариев нет :
Отправить комментарий