Դու

Դու իմ գարունն ես, որ դեռ թաքնված է սառը մշուշում... 

Դու մի փակ ամրոց, իսկ ես պատանի՝ առանց բանալի,

Ամեն բան սառած է ու անչափ մութ իմ ճանապարհին։

Ամեն տեղ խլացնող մարդկային ձայներ՝ նման ոռնոցի,

Հիմա  գալիս եմ , որ քեզ բերեմ  պատճառները  ժպիտի,

Ու կարձակեմ շղթաներդ, որ էլ չապրես առանց ծիծաղի։

Հեղինակային Միշ Մելիքյան::::