Հոգուդ անհունում

Քո մոլեգնած հոգու խորքերում մի ուրիշ, անծանոթ աշխարհ է ապրում...

Առվակներ են հոսում ամենուր, երբեմն վարարում` ափերից դուրս գալիս,

Սկսում է փրփրել ու շառաչել ուժգին,կարծես այդ ժամ դու ես հենց լալիս,

Հեռվում ցորենի հասկեր են փռված, մեղմ քամուց սկսել են պարել դաշտերում,

Շշուկներ են ամեն տեղ, մերթ կենդանական ,մերթ  էլ մարդկային ,

Չարն ու բարին խառնվել են մեկ տեղ` թացն էլ չորի հետ սկսել է վառվել․․․

Հեղինակ Միշ Մելիքյան:::::