Երբ անձրևը ինձ կրկին պատուհանի մոտ է կանչում,
Ես շտապում եմ դեպի քեզ, ակամայից քեզ եմ միշտ հիշում,
Կաթիլների մեջ տեսնում եմ քեզ ինձանից հեռու, ինձանից խռով։
Արցունքներիս հետ միաձուլվելով անցած օրերն են գլորվում ցած ,
Անցած օրերի գինն եմ ես փնտրում հայացքիդ մեջ ,որ էլ չկա,
Աղմկոտ ձայնի մեջ՝ արդեն իսկ մոռացված քո ձայնն եմ փնտրում,
Ու այս մոգական օրվա ներքո՝ ես իմ անցած սերն եմ փնտրում․․․
Հեղինակ Միշ Մելիքյան
Իմ Միշս,ես էլ այս մութ գիշերում,քեզ եմ հիշում,քո ձայնն եմ լսում,քո կարոտն եմ քաշում,իմ աշխարհ․․․
ОтветитьУдалить