Աստղազարդ առաստաղ

Կիսամութ սենյակ ,աստղեր, առաստաղ,

Երկար գիշեր՝ մենության գրկում։

Երգեր են հնչում, սեր են խոստանում,

Մոլորված հուշերը անցյալն են կանչում,

Իսկ ես հոգնած, հոգիս գունատված,

Շուրթերս կարոտից անհագ քարացած

Փախչում եմ հեռուն ինքս ինձանից։

***

Չեմ ուզում անվերջ կարծիքներ լսել,

Չեմ ուզում լինել այս կյանքին գերի,

Չեմ ուզում բոլորի նման միշտ ուղիղ քայլել,

Ուզում եմ ճամփից ես հաճախ շեղվել ,               

Ուզում եմ բացել բազում գաղտնիքներ,

Ուզում եմ ամեն տեղ բարություն ցանել։

***

Եվ այս ամենը ես ինչպե ՞ս անեմ,

Երբ սիրտս խոցված բազում վերքերով,

Մտքերս վիրավոր բազում հարցերից,

Կարծես ես արբած ու գունատված,

Ինքս ինձնից եմ փախչում սենյակում փակված։

Հեղինակ Միշ Մելիքյան::::